Þegar lífið liggur við

Það virðist stundum vefjast svolítið fyrir manni að lifa í núinu. Allavega þekki ég það mjög vel.

 Sjálf er ég þannig að ég þarf helst að vera með 100 hluti í gangi í einu og svo væli ég yfir því að hafa of mikið að gera og hafa ekki tíma til að setjast niður eða horfa á sjónvarpið eða hitta vinina. 

Við sköpum okkar veruleika sjálf og við stjórnum algerlega sjálf hvernig við eyðum okkar tíma. Við vitum að hæfilegum skammti af tíma okkar ætti að eyða í samverustundir með vinum og vandamönnum og við vitum lika að við þurfum nægan svefn. En skipuleggjum við tíma okkar með þessu tilliti?

 Þegar maður verður háður árangri og framþróun gleymir maður þessu oft, þá fer allur tími í vinnu, undirbúning, hugmyndasmíði og oft sefur maður ekki einu sinni fyrir hausnum sem þrátt fyrir að vera búinn að vera á fullu allan daginn, -bara stoppar ekki!

Þetta er algengt vandamál hjá mér og örugglega mjög mörgum sem vilja hafa margt á takteinunum.

Lausnin er að innleiða ákveðið magn af kæruleysi inn í lífið, það er lágmark að geta sofið heila nótt. Þannig nærum við líkamann, vöðvana og heilann. Það er nauðsynlegt ef við viljum ekki brenna út. 

Hver þekkir það ekki að vera búinn að vaka langt fram á nótt við að klára eitthvað verkefni og vakna síðan daginn eftir og líða eina og maður hafi verið á fylleríi síðustu nótt og vilja ekkert kannast við að hafa áhuga á því sem fór fram?  Svona brennur fólk út.

Við verðum að kunna að kúpla okkur út andartak, njóta lífsins, finna ilminn af vorinu, horfa á börn leika sér, leyfa okkur að upplifa mómentin sem við hefðum annars alrei tekið eftir en gefa okkur samt svo mikið þegar horft er á stóru myndina. 

Metnaður er frábær og við vitum vel að við náum ekki á þá staði sem við viljum nema setja okkur markmið, taka ákvörðun og muna ætíð eftir henni þegar illa gengur, það heldur okkur við verkið. En litlu lífs mómentin þurfa líka að komast að, annars komum við ALLTAF til með að vera að bíða eftir tímanum þegar við LOKSINS getum verið að njóta þess að vera til.

Trúðu mér sá tími kemur aldrei, þú átt alltaf eftir að finna þér eitthvað verkefni eða meira kemur upp en þú átti von á. Vendu þig á það í dag að njóta þess að vera til þótt það sé mikið að gera, það eru allar líkur á að þú eigir eftir að lifa restina af lífinu þannig hvort sem er.

Þetta snýst allt um ákvörðun, ef þú tekur ákvörðun fyrir sjálfa þig munt þú þjóna henni á einn eða annan hátt ef þú ert meðvituð/aður um hana. 

Það er lykillinn að lífshamingjunni -hann leynist í okkar eigin ákvörðun.